To projekt stworzony w 2017 roku, jednak jest niezwykle aktualny, szczególnie w czasie, w którym tęsknimy za obcowaniem z naturą – bardziej, niż kiedykolwiek.
NEST to połączenie wielu nurtów nawiązujących do natury oraz elementów symbolicznych, niezwykle nam bliskich.
Natura oraz tęsknota za obcowaniem do natury są największą inspiracją w całym procesie projektowania – począwszy od budowania kompozycji, kształtów i form,
po dobór odpowiednich gatunków roślinności, inspirowanych roślinami lokalnymi, miejscowymi. Sam układ kompozycyjny przestrzeni został zbudowany
na siatce kompozycyjnej inspirowanej Ciągiem Fibonacciego, co w sposób koncepcyjny i szkicowy przedstawiają dołączone plansze.
„Dziś niestety zauważa się, że otoczenie naturalne, wraz z wszelkimi jego walorami, schodzi na dalszy plan. Wybierając życie w pośpiechu, w zgiełku miasta, człowiek doświadcza coraz słabszego kontaktu z naturą. […] Lekiem na „tyranię chwili”, która jest ubocznym produktem cywilizacji informacyjnej, są miejsca przeznaczone
do wypoczynku, które niezależnie od oferty usług, ofiarują odwiedzającym szansę na korzystanie z życia bez pośpiechu.
Natura jest nieodłącznym i inspirującym motywem przewodnim na każdym etapie koncepcji, mimo, że współcześnie niełatwo jest doszukać się miejsc całkowicie naturalnych, pierwotnych, nieprzekształconych przez człowieka, gdyż postęp cywilizacji skutkuje nieustannymi przeobrażeniami wszystkiego, co stworzyła przyroda.
I chociaż wyrażenie „nawiązanie do natury” może być dziś trudne do zdefiniowania, w pracy rozumiane jest jako „nawiązanie do krajobrazu”, czyli otoczenia,
w którym dominują elementy przyrody.
[…] Odpowiedzią na wyznaczone cele i założenia jest NEST – Baza Turystyki Ornitologicznej, która ma podkreślać walory przyrody Wyspy Sobieszewskiej – przede wszystkim unikatowość tego regionu pod względem ornitologicznym, ale także powinna zwracać uwagę na to, jak ważne jest środowisko naturalne. Całość założenia, zarówno nową architekturę, jak i zagospodarowanie przestrzenne terenu, wkomponowano w zastane otoczenie lasu sosnowego – starając się podkreślić piękno tego wyjątkowego, bezkonkurencyjnego tła projektowanych obiektów.
Biorąc pod uwagę podstawowe założenia, materiałami, którymi dopełniono i uszczegółowiono zaprojektowane formy były: DREWNO – ze względu na swą naturalność
oraz nawiązanie do architektury tradycyjnej Sobieszewa, SZKŁO – umożliwiające wnikanie przestrzeni zewnętrznej do wnętrz obiektów, oraz ROŚLINNOŚĆ – zacierająca granice między naturą a tym, co wykreowane przez człowieka. […] Bardzo ważnym aspektem jest BEZPIECZEŃSTWO PTAKÓW, dlatego założeniem jest zastosowanie specjalnych szyb
z filtrami ultrafioletowymi. Ich mechanizm działania zaczerpnięto od pająków, które wplątują włókna jedwabiu w sieć, które to odbijają promienie UV. Ptakom pozwala to ominąć przeszkodę, gdyż są one bardzo wrażliwe na światło ultrafioletowe, za sprawą specjalnych czopków w siatkówce ich oka. Ogromną zaletą zastosowania takich szyb, jest fakt,
że wzory pokrywające szybę są widoczne dla ptaków, natomiast niedostrzegalne dla ludzkiego oka. […]
W całej projektowanej przestrzeni oraz w większości jej elementów dominuje funkcja wypoczynkowa, którą zrealizowano tworząc rozmaite możliwości miejsc do siedzenia, odpoczynku i kontemplacji, nawet, gdy warunki atmosferyczne nie są szczególnie sprzyjające. […] Zaprojektowano przestrzenie o różnym charakterze, pozwalające na bliski kontakt z naturą. Obiektami umożliwiającymi w niemal bezpośredni sposób obcowanie z naturą są „SZKLANE NAMIOTY” – przeszklone obiekty pozwalające na wypoczynek „pod gołym niebem”, w otoczeniu lasu. Innymi przestrzeniami spełniającymi założenia są: pokoje hotelowe „pod gołym niebem” oraz ze „szklanymi ścianami”, z widokiem na las; tarasy wypoczynkowe otoczone zielenią; basen przeszklony z trzech stron, umożliwiający kąpiele i wypoczynek „wewnątrz lasu”; oraz jacuzzi na tarasie z widokiem na las, pozwalające na kąpiele także zimą.”
AKADEMIA SZTUK PIĘKNYCH W GDAŃSKU
DYPLOM MAGISTERSKI 2017
Autorzy: Joanna Polewczak, Natalia Wańkowicz
Promotor: dr hab. Iwona Dzierżko-Bukal, prof. ASP