Co powoduje, że każda z zaprojektowanych przez nas przestrzeni jest zupełnie inna? Odpowiedź nasuwa się z pewnością sama
– to dzięki temu, że w każdym z projektów staramy się uwzględnić indywidualne potrzeby Inwestorów. Ważna jest także idea, jakiś nurt
czy inspiracja, rozwijające z pozoru zwyczajny pomysł w interesującą koncepcję. Jednak, poza tymi niezwykle istotnymi aspektami,
jest jeszcze coś, na co zwracamy szczególną uwagę… KONTEKST OTOCZENIA oraz charakter zastanej przestrzeni. To kompilacje tych wielu najdrobniejszych kwestii, którym staramy się dobrze przyjrzeć i przeanalizować, tworzą zaprojektowaną przestrzeń wyjątkową, niepowtarzalną, ale także ponadczasową.
Bezpośrednie sąsiedztwo Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego, przepiękny widok na las oraz wzgórza morenowe, stanowiły największą inspirację w stworzeniu nowego charakteru tej przestrzeni. Aranżacja tego ogrodu była szczególnie trudna, gdyż zależało nam na tym, by sprostać kilku istotnym założeniom, które to z pozoru mogły się nawzajem wykluczać. Zaprojektowana przestrzeń miała być niezwykle estetyczna i dekoracyjna, ponieważ jest widoczna z wnętrza domu, a jednocześnie nie powinna stworzyć konkurencji przepięknym widokom na las. Staraliśmy się więc pogodzić te założenia, i przemyślanym doborem roślinności oraz „delikatnym” układem kompozycyjnym prowadzić wzrok obserwatorów ku dalszym planom ogrodu.
Przestrzeń zlokalizowana blisko domu.
To przestrzeń otaczająca architekturę od strony frontowej oraz przy tarasie wypoczynkowym zintegrowanym z budynkiem. To część działki o stosunkowo płaskim ukształtowaniu terenu, usytuowana u podnóża wysokiej skarpy o charakterze leśnym. Z uwagi na to, że ta część przestrzeni zajmuje niewielką powierzchnię, a ponadto jest bezpośrednio zintegrowana z budynkiem, postanowiliśmy zaaranżować ją w taki sposób, by wprowadzić do niej nieco tajemniczości – zachęcając tym samym użytkowników ogrodu
do odwiedzenia dalszych zakątków ogrodu. Układ kompozycyjny ścieżek i nasadzeń w sposób naturalistyczny otula architekturę oraz skarpę u jej podnóża.
Przestrzeń naturalistyczna na skarpie.
Ogrody budowane na skarpach to z pewnością jedne z trudniejszych ogrodów, zarówno w procesie projektowym, jak i podczas realizacji. W tym przypadku, oprócz sporych różnic wysokości terenu, dodatkowym utrudnieniem były także zastane drzewa. Zarówno bardzo urozmaicona rzeźba terenu, jak i istniejący drzewostan to z reguły te kwestie, które z jednej strony stanowią spore utrudnienie w prowadzeniu wszelkich prac, ale z drugiej strony – są niesamowitym, niepowtarzalnym atutem. I tę drugą rzecz przede wszystkim chcieliśmy wydobyć, aranżując tę przestrzeń. Bardzo zależało nam na tym, by nie tworzyć konkurencji dla zastanego krajobrazu, a wręcz odwrotnie – podkreślić niesamowite piękno otoczenia, które trudno byłoby odtworzyć w innych warunkach.
Inspiracją do stworzenia aranżacji tej przestrzeni, była sama natura. Inspiracją było samo to miejsce. Aby jednak móc dostosować je do potrzeb użytkowników, i stworzyć funkcjonalne przestrzenie do wypoczynku, należało je nieco uporządkować. Zastany krajobraz w „stanie surowym” – mimo swego niewątpliwego piękna, uniemożliwiał poruszanie się po ogrodzie, a także ograniczał w znacznym stopniu formy wypoczynku. Zaproponowaliśmy więc rozwiązania, które nie naruszają naturalnego piękna
tego miejsca, a szanują zastany krajobraz, dodając mu estetyki i użytkowości.
Układ kompozycyjny przestrzeni nawiązuje do naturalnej rzeźby terenu – inspirowany jest w pełni jego ukształtowaniem oraz układem istniejących drzew. U samego podnóża skarpy wita mieszkańców przepiękna wieloletnia wierzba iwa, i zaprasza do odwiedzenia dalszych tajemniczych zakątków ogrodu. Głaz narzutowy natomiast, który można dostrzec na wybranych kadrach, jest głazem zastanym naturalnie na działce. Postanowiliśmy go zachować i odpowiednio wyeksponować – tworząc przy nim urokliwe miejsce do wypoczynku w kameralnej przestrzeni, otoczonej dekoracyjną zielenią.
W swoich pracach niejednokrotnie odnosimy się do inspiracji naturą, do aranżacji przestrzeni harmonijnie skomponowanej
z otoczeniem, ale także do tworzenia przestrzeni, które mają umilać swym użytkownikom każdy dzień. Takimi przestrzeniami niewątpliwie są przestrzenie wypoczynkowe, umożliwiające wypoczynek w różnych formach oraz o różnych porach dniach. Dość skomplikowana rzeźba terenu nie dawała szerokiej gamy możliwości, natomiast staraliśmy się wyciągnąć z tej przestrzeni możliwie wszystko, by stworzyć mieszkańcom ich własne, prywatne miejsce do kontemplacji i „ucieczki” od codzienności.